Notarisbank (1930)

Op de noordwestelijke helling van de Lindeboomsberg of Koepol, staat, niet ver van de zwerfkei met de tekst “Middelpunt van Nederland”, de Notaris Dingerbank. Vanaf deze bank heb je inmiddels weer een fraai uitzicht over het noordelijke gedeelte van de Gelderse Vallei. Een bank als levend monument. Je kunt er als passant op gaan zitten, kijken naar het landschap en mijmeren over de naam die er opstaat. Wat was dat voor een man, die Dinger?
Met die bank werd natuurlijk notaris Rutgerus Dinger geëerd, die van 1895 tot aan zijn overlijden in 1946, in Lunteren werkzaam was. De bakstenen bank dateert uit 1935 en werd gebouwd ter gelegenheid van het 40-jarig ambtsjubileum van de notaris. De Lunterse bevolking bracht, dankzij vrijwillige bijdragen, het benodigde geld bijeen. Twee jaar later schonk Dinger de bank en de nabij gelegen grond, zo’n 85 are, aan de Stichting Het Luntersche Buurtbosch.
Met die schenking kwam de stichting voor het eerst in het bezit van grond boven op de Goudsberg. In 1990 kon de stichting met de gemeente een perceel grond aan de Bosrand ruilen, noodzakelijk om daar de weg te kunnen verharden. Dat stuk grond, 2548 m2 groot, lag dicht bij de notarisbank. De transactie werd met gesloten beurzen afgewikkeld. Tenslotte kon de stichting in 2011 nog eens ruim 1,5 ha in dat gebied van de gemeente Ede aankopen. De Notaris Dingerbank bestaat uit een middengedeelte met kortere zijgedeelten en is voorzien van een houten zitting op gesneden klossen en bakstenen rug- en armleuningen. De rugleuning is uitgevoerd in siermetselwerk met een vlechtwerkmotief.

De armleuningen en de schuin toelopende zijstukken van de rugleuning zijn afgedekt met een hardstenen plaat. Het middengedeelte van de rugleuning wordt bekroond door een hardstenen tekstplaat met het opschrift: “6/6 1895 NOTARIS R.DINGER 6/6 1935”. Voor de bank bevindt zich een met rode en gele baksteen ingelegde bordes met vijf zijden, voorzien van drie gemetselde treden met hardstenen hoekblokken. Voor het ontwerp van de bank tekende zijn zoon, architect Jan Willem Dinger (1891-1986), die inmiddels carrière had gemaakt in Amsterdam.

Bij de plaatsing van de bank moest er natuurlijk wat graafwerk worden verricht. Daarbij is een schitterende stenen bijl gevonden; een teken dat deze plek ook archeologisch gezien van belang is.
In augustus 1973 kreeg de voorzitter van de Stichting Buurtbosch Lunteren, de mededeling dat de familie Dinger de zitting van de vervallen bank zou laten restaureren. Dat gebeurde uiteindelijk door Henk Blankestijn. Een jaar later was de Notarisbank op de Lindeboomsberg weer ‘bezitbaar’.
Veertien jaar later werd de bank grondig gerestaureerd. Een en ander werd mogelijk gemaakt door een financiële bijdrage van notaris G.W. van Driel ter gelegenheid van het feit dat Lunteren in 1988 herdacht dat er maar liefst 175 jaar notarissen in het dorp werkzaam waren.
Van Driel had daarvan zelf tien jaar voor zijn rekening genomen; voldoende aanleiding voor een feestje en een hommage aan één van zijn voorgangers. De Notarisbank staat sinds 1986 op de gemeentelijke monumentenlijst.