Stuif- of randwal in Wekeromse Zand (Middeleeuwen)

Het stuivende zand in het Wekeromse Zand vormde een bedreiging voor de landbouw in het gebied er omheen. De Lunterse Eng, maar vooral de boeren in de Wekeroms Eng had daar veel last van. De gewassen op de akkers werden bedolven door het stuivende.
De oorzaak is dat de boeren teveel hei- en grasplaggen hadden gestoken voor de bemesting van de akkers. Daardoor zijn grote kale plekken zand ontstaan. Gelukkig wordt het grootste deel van het zand ingevangen in de bomen en struiken van de stuif- of randwal aan de oostzijde van het Wekeromse Zand. Een wal van eikenbomen werd speciaal voor het invangen van het zand rond de akkers aangelegd. Op sommige plekken is die randwal wel 8 meter hoog.
Rond 1850 wordt de kunstmest uitgevonden. Het plaggensteken is nu niet langer meer nodig en de heide kan zich herstellen. Het stuifzand in het Wekeromse Zand is er nog steeds, de randwal ook. Een bijzondere en mooie wal, wel meer dan een kilometer lang en begroeid met vooral Hollandse eiken.