De schoonheid van de Veluwe

Hi! Mijn naam is Antonette en ik wandel momenteel het Veluwe Zwerfpad. Op het Wandelnet blog neem ik jullie mee in mijn avonturen op dit prachtige Streekpad.

Ik begin mijn avontuur in april. We zitten in een intelligente lockdown, wat voor mij als avonturier en wereldreiziger nogal beklemmend voelt. Normaal gesproken ben ik nu op reis, nu zit ik verplicht thuis. Ik overweeg mijn opties en probeer om te denken naar wat ik wél kan in plaats van wat ik niet kan doen. Ineens schiet mij het idee te binnen om het Veluwe Zwerfpad te gaan lopen. Omdat ik in het bos ten noorden van Arnhem woon, loopt de route vlak bij mij langs en telt het dus als ‘een ommetje.’ Met behulp van mijn vriend, een auto en een fiets fiks ik het vervoer en een plan is geboren!
Eerlijk is eerlijk, ik heb in het verleden al een stuk van het Veluwe Zwerfpad gelopen, zo af en toe een weekendje. Het is echter al lang geleden en ik kijk er naar uit om mijn ‘achtertuin’ opnieuw te voet te gaan verkennen.

Vol goede moed begin ik op het station van Arnhem, vanuit waar ik naar Wolfheze loop, één van mijn favoriete wandelroutes in Nederland. Ik verbaas me over de stille bossen bij Schaarsbergen en geniet van de natuurpracht bij de Wolfhezerheide.

De volgende etappes brengen mij langs prachtige natuurgebieden. Ik moet even in mijn geheugen graven, maar er was elke etappe tot nu toe wel een hoogtepunt. Het Renkums Beekdal bijvoorbeeld, of de Planken Wambuis waar de buizerds boven mijn hoofd cirkelen. Ik ben voor het eerst van mijn leven op het prachtige Wekeromse Zand waar een kudde moeflons leeft en bezoek het Middelpunt van Nederland in de buurt van Lunteren.
Ik maak een trektocht inclusief overnachting, ik loop van Lunteren naar Otterlo, overnacht in een tiny house en wandel de volgende dag via Park de Hoge Veluwe weer naar huis. Ik word achtervolgd door een koekoek en sta oog in oog met een groepje edelherten. Ik verdwaal op het prachtige en verlaten Kootwijkerzand en voel me soms echt helemaal alleen op de wereld zodra ik de paaltjesroutes achter me laat.

Inmiddels zitten er 8 etappes op en ben ik in het noordelijke deel van de Veluwe aangekomen. Hier staan meer bossen en zijn minder open stukken. Gedurende mijn avontuur (ik loop elke week 1 of 2 etappes) zie ik de natuur tot leven komen. Daar waar ik in het begin nog door kale bossen liep met her en der wat vroege knoppen, zijn ze nu voorzien van een dikke laag voorjaarsgroen, het mooiste groen dat er bestaat als je het mij vraagt.
Als er iets is dat het wandelen over het Veluwe Zwerfpad me doet inzien, is het dat de Veluwe echt ongelofelijk mooi is. Mooier dan ik kon bedenken. Ik voel me dankbaar dat ik hier woon en dat ik dit mag ervaren.